Środki wapnujące dzieli się na dwie grupy: tlenkowe i węglanowe oraz niezawierające magnezu i zawierające magnez. Wapna węglanowe  uzyskuje się w wyniku mielenia i odsiewu skał wapiennych, natomiast wapna tlenkowe powstają w procesie ich prażenia. Niektóre typy wapna węglanowego są produktami ubocznymi powstającymi w określonych procesach technologicznych.  O właściwościach odkwaszających  nawozów wapniowych węglanowych zwłaszcza nawozów dolomitowych decyduje stopień ich rozdrobnienia. W przypadku wapna tlenkowego oraz miękkich wapieni typu wapno kredowe, stopień rozdrobnienia ma mniejsze znaczenie.  Zarówno w nawozach  wapniowych tlenkowych, jak i węglanowych zawartość składnika działającego wyraża się w postaci tlenku wapnia (CaO) lub sumy tlenku wapnia i tlenku magnezu  (CaO +MgO) w typach wapna zawierających magnez.  W przypadku środków wapnujących tlenkowych suma składników użytecznych powinna wynosić co najmniej 60%, zaś  środków wapnujących węglanowych – 40%.

Poniżej przedstawiono wymagania jakościowe dla poszczególnych  typów wapna niezawierających magnezu (tab. 1) i  zawierających magnez (tab. 2) (Dz. U. z 2010 r., nr 183, poz. 1229).

Literatura

Źródło: Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8 września 2010 r. w sprawie sposobu pakowania nawozów mineralnych, umieszczania informacji o składnikach nawozowych na tych opakowaniach, sposobu badania nawozów mineralnych oraz typów wapna nawozowego (Dz. U. z 2010 r., nr 183, poz. 1229) – link do rozporządzenia