1. Wielkość rocznej dawki nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo zawierającej nie więcej niż 170 kg N w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych ustala się w następujący sposób:
1) ilość nawozów naturalnych wytwarzanych w gospodarstwie rolnym i ilość azotu w tych nawozach oblicza się na podstawie stanów średniorocznych zwierząt gospodarskich obliczonych zgodnie z załącznikiem nr 4 do Programu oraz średniej rocznej wielkości produkcji nawozów naturalnych i koncentracji azotu zawartego w tych nawozach określonych w tabeli 9 stanowiącej załącznik nr 6 do Programu;
2) następnie należy zaplanować sposób dystrybucji nawozów naturalnych na poszczególne działki rolne w taki sposób, aby w okresie roku nie przekroczyć dopuszczalnej dawki azotu z nawozów naturalnych w czystym składniku wynoszącej 170 kg N/ha użytków rolnych, przy czym dopuszczalna dawka nawozu naturalnego = 170 kg N/ha : zawartość N kg/t lub kg/m3 (zawartość N kg/t lub kg/m 3 należy przyjąć z tabeli 9 stanowiącej załącznik nr 6 do Programu lub udokumentowanego przez stacje chemiczno-rolnicze badania składu nawozu naturalnego).
2. W systemie otwartym i w systemie utrzymywania zwierząt z wykorzystaniem budynków z nieograniczoną możliwością przemieszczania się zwierząt na nieutwardzoną powierzchnię, niebędącą ani pastwiskiem, ani utwardzonym wybiegiem, depozycja nawozów naturalnych na dostępną powierzchnię gruntu nie może przekroczyć 170 kg N/ha/rok. Powierzchnia gruntu powinna posiadać zadarnienie. W przypadku zniszczenia darni dany obszar należy wyłączyć z użytkowania do chwili odrostu lub odnowienia zadarnienia.
3. Dla pastwiskowania zwierząt przeżuwających i koniowatych, jako sposobu ich żywienia z wyłączeniem systemu otwartego, a ze szczególnym uwzględnieniem całorocznego utrzymania na pastwisku, tam gdzie pozwalają na to warunki klimatyczne, przyjmuje się skrócony obieg pierwiastków dla nawożenia naturalnego. Ilość wprowadzonego do obiegu azotu i fosforu z nawozami naturalnymi w trakcie pastwiskowania jest limitowana przez produktywność zielonej lub suchej masy runi pastwiska określoną w schemacie żywienia dla każdej grupy technologicznej gatunków przeżuwaczy i koniowatych. W związku z powyższym depozycja N i P z naturalnego nawożenia lub defekacji równoważy pobranie tych biogenów z zielonki. Straty w tym skróconym cyklu obiegu pierwiastków są pokrywane przez nawożenie mineralne podlegające obowiązkowi bilansowania.
4. W przypadku zbywania nawozów naturalnych obliczenia ilości nawozów naturalnych wytwarzanych w gospodarstwie rolnym i przeznaczonych do zbycia oraz ilości azotu w tych nawozach dokonuje zbywający, zawierając te informacje w umowie sporządzonej zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu.
5. Podmiot prowadzący produkcję rolną oraz podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, opracowuje plan nawożenia azotem albo oblicza maksymalne dawki azotu, o których mowa w Programie.
6. Wymagania, o których mowa w ust. 5, nie dotyczą nawożenia upraw pod osłonami (szklarnie, inspekty, namioty foliowe) oraz upraw kontenerowych wykorzystujących technologię zamkniętego obiegu nawozów i wody.
7. Plan nawożenia azotem opracowuje się zgodnie ze zbiorem zaleceń dobrej praktyki rolniczej na podstawie składu chemicznego nawozów oraz potrzeb pokarmowych roślin i zasobności gleb uwzględniających stosowane odpady, komunalne osady ściekowe, ścieki wykorzystywane rolniczo i nawozy.
8. Lista upraw intensywnych, których uprawa zgodnie z art. 105a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne wymaga opracowania planu nawożenia azotem, jest określona w załączniku nr 7 do Programu.
9. Podmioty inne niż wymienione w art. 105a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne mogą opracował plan nawożenia azotem zgodnie ze sposobem obliczania dawki nawozów azotowych mineralnych – uproszczonego bilansu azotu, który jest określony w załączniku nr 8 do Programu, albo przy zastosowaniu programu nawozowego obejmującego wymagania dla uproszczonego bilansu azotu określone w załączniku nr 8 do Programu.
10. Podmiot, który nie jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem, stosuje nawozy w takich dawkach, aby nie przekraczał maksymalnych ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł, które zostały określone w tabeli 14 załącznika nr 9 do Programu, dla upraw w plonie głównym, dla plonów uzyskiwanych w warunkach uregulowanego odczynu gleby, zbilansowanego nawożenia azotem, fosforem i potasem (NPK) i stosowania integrowanej ochrony roślin. Planując stosowanie nawozów, należy pomniejszyć dawki z tabeli 14 załącznika nr 9 do Programu o ilość azotu działającego w tych nawozach.