Nawozy naturalne w postaci płynnej lub stałej, (obornik, pomiot ptasi, gnojówka, gnojowica) można stosować w terminach określonych w tabeli poniżej.

Terminy stosowania nawozów (Dz. U. z 2020 r. poz. 243, pkt. 1.3., tab. 2.)

Terminy określone w tabeli powyżej dla gruntów ornych, gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącym załącznik nr 2 do Programu oraz gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącym załącznik nr 3 do Programu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1339) nie dotyczą podmiotów, które będą zakładać uprawy jesienią po późno zbieranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy lub późnych warzywach. Dopuszczalna dawka azotu w wieloskładnikowych nawozach dla zakładanych upraw nie może przekroczyć dawki 30 kg N/ha. Należy szczegółowo udokumentować termin zbioru, datę stosowania nawozu, zastosowane nawozy i ich dawkę oraz termin siewu jesiennej uprawy.

Terminy określone w tabeli powyżej dla gruntów ornych, gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącym załącznik nr 2 do Programu oraz gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącym załącznik nr 3 do Programu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1339) nie dotyczą podmiotów, które nie mogły dokonać zbiorów lub nawożenia z uwagi na niekorzystne warunki pogodowe, w szczególności nadmierne uwilgotnienie gleby. Dla tych podmiotów termin graniczny stosowania nawozów to dzień 30 listopada.

Terminów określonych w tabeli powyżej nie stosuje się do nawożenia upraw pod osłonami oraz upraw kontenerowych.

Terminu rozpoczęcia stosowania nawozów określonego w tabeli 2 nie stosuje się w 2020 r. dla gruntów ornych z uprawami ozimymi, upraw trwałych, upraw wieloletnich oraz trwałych użytków zielonych. Terminem rozpoczęcia stosowania nawozów w 2020 r. jest dzień 15 lutego.

Nie stosuje się nawożenia na glebach odłogowanych (gruntach odłogowanych). Przed planowanym zakończeniem odłogowania dopuszcza się zastosowanie nawozów jesienią.

Dodatkowo nawozów naturalnych nie wolno stosować:

• na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm, oraz podczas opadów deszczu,
• płynnych nawozów naturalnych (gnojowica, gnojówka) na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10 proc.,
• płynnych nawozów naturalnych (gnojowica, gnojówka) podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.

Najlepszym terminem aplikacji nawozów naturalnych jest jesień. Wówczas – do wiosny – obornik, oczywiście pod warunkiem sprzyjających warunków wilgotnościowych, dobrze się rozłoży w glebie. W okresie wiosennym można stosować obornik oraz pomiot ptasi ale w mniejszych dawkach, w postaci dobrze przefermentowanej, gdyż nie rozłożony może utrudniać kiełkowanie roślin. Pełną dawkę naturalnych nawozów stałych najlepiej jest zastosować jesienią, pod orkę zimową. W terminie wiosennym do nawożenia przedsiewnego roślin zaleca się stosować gnojowicę i gnojówkę.

Zarówno gnojowica, jak i gnojówka znacznie różnią się działaniem od obornika oraz pomiotu ptasiego. Ich nawozowe działanie jest dużo szybsze niż nawozów stałych, ponieważ większość substancji nawozowych znajduje się w formie mineralnej. Azot z tych nawozów płynnych jest więc lepiej wykorzystywany niż ze stałych. Jednak należy liczyć się z tym, że podczas stosowania nawozów naturalnych dochodzi do dużych strat azotu w formie amoniaku. Z tego względu należy najlepiej stosować je metoda bezpośredniej iniekcji do gleby, a w przypadku stosowania powierzchniowego szybko przykryć glebą. Fosfor i potas w gnojowicy są tak samo dostępne dla roślin, jak z nawozów mineralnych. Tak też jest w przypadku potasu z gnojówki.

Ważne informacje:

Gnojowicy i gnojówki nie stosuj na polach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10%.

Nie stosuj nawozów z wyłączeniem gnojowicy oraz gnojowicy w odległości mniejszej niż odpowiednio 5 i 10 m od jezior i zbiorników o powierzchni do 50 ha, cieków wodnych, rowów i kanałów.

Nie przekraczaj dawki 170 kg N/ha w nawozach naturalnych (obornik, gnojowica, gnojówka) rocznie.

Nie stosuj żadnych nawozów w odległości mniejszej niż 20 m od jezior i zbiorników o powierzchni powyżej 50 ha, ujęć wody i morskiego pasa nadbrzeżnego.